Een nieuw tijdperk vraagt wat anders
Wat eerder voor je werkte, doet dat nu niet meer.
Vroeger toen alles nog anders was, had je als leidinggevende aanzien. Gesprekken stopten als ‘de baas’ langskwam. Medewerkers waren bang om hun mening te geven, omdat ze afhankelijk waren van zijn mening.
Je huisarts sprak je niet tegen. Je huisarts stond bijna gelijk aan een heilige. Daar vertrouwde je blindelings op.
Het gaf leidinggevenden ruimte om een flink podium te pakken. En het werkte voor lange tijd goed. De leidinggevende blafte soms hier en daar, en de rest van de roedel was weer even koest. Ja, zo ging dat gewoon.
Het tijdperk van autoritair leidinggeven is voorbij.
Tijden zijn veranderd en medewerkers laten zich op basis van hiërarchie niet meer vertellen wat ze moeten doen. Gelijk krijg je niet omdat je leidinggevende of directeur bent. Medewerkers zijn mondiger en in deze tijd, gaan ze gerust een deurtje verder als ze denken dat er ergens anders beter te krijgen is. Het kan er voor zorgen dat je als leider vragen hebt over wat er anders moet om het tij te keren.
Op school is waar het start.
Kinderen worden op school al zelf aan het denken gezet. Waar ik mijn leerkracht vroeger meester noemde, noemen de kinderen van tegenwoordig hun leerkracht bij de voornaam. Logisch dat ze je glazig aan zitten te kijken als jij begint te blaffen. Ze hebben niet geleerd hoe ze dáár op moeten reageren.
Wat voor evenwicht zorgt.
De afstand tussen werkgever en werknemer is te groot geworden. Onbedoeld zorgt het ervoor dat je steeds opnieuw de verbinding aan moet gaan. Wat tegenwoordig dus niet meer werkt op de autoritaire wijze.
Natuurlijk leiderschap.
Als leidinggevende heb je te onderzoeken hoe jij jouw natuurlijk leiderschap in kunt zetten. Laat je inspireren door deze kudde olifanten. Ze gaan op een wijze met elkaar om waarin eenieder wat doet zonder de connectie met de kudde te verliezen. Ze blijven verbonden met elkaar, met ieder zijn eigen inbreng. Met ieder zijn eigen waarde.
Dat dat bij jou als leidinggevende een vraag oproept van “hoe dan”? begrijp ik volkomen. In werkelijkheid is het ook niet even simpel een snelle actie. Het vraagt van je:
- om iets wezenlijk anders te doen, een andere positie in te nemen in het geheel.
- en dat vraagt erom vertrouwen te hebben in jezelf en de ander. En meer in verbinding te staan zonder direct in de actie te schieten of een opdracht willen uitdelen.
- het vraagt je evenwicht te vinden tussen mannelijke en vrouwelijke energie. Meestal wil dat zeggen om meer gebruik te maken van de vrouwelijke energie: meer achteroverleunen, vertrouwen hebben, vertragen, luisteren. Voel je het verschil al?
Verleg de basis voor houvast en vind evenwicht.
Nu proberen we nog teveel houvast te vinden in die vertrouwde autoritaire rol of het zogenaamde spreadsheetmanagement. Wat ik daarmee bedoel is dat er leiding wordt geven vanuit Excel bestanden, grafieken, tabellen en informatie verschaffen over SMART gemaakte doelen. Allemaal van buitenaf opgedane informatie.
Maar het allerbelangrijkste voor mensen zijn niet cijfers maar relaties. Wat we nodig hebben is dat we meer leiders krijgen die, van binnenuit, vanuit het hart opereren. Natuurlijke leiders! Are you in? Ik ga graag met je op pad om je rol als leider op die nieuwe verbindende wijze vorm te geven. Zo kun je de houvast die eerder logisch was, maar die nu niet meer werkt, om te buigen naar een rol vanuit gedeelde verantwoordelijkheid en verbinding.
Lezen hoe we dit gaan doen? https://nancyvandenheuvel.nl/voor-leiders/
Of download het E-book om er eerst meer over te lezen: