Voluit leven

Verantwoordelijk voor andermans geluk

Hoera, het was een meisje! En na een zoon werd ons gezin compleet. In mijn kindertijd was onze hond, Zorro, mijn held. Hij was groot, stoer, we speelden samen, was er altijd en hij waakte over mij. Heel fijn, omdat ik de wereld als onveilig zag. Mijn vader was, net als veel vaders uit die tijd, veel aan het werk. Met emoties omgaan had hij niet geleerd. Al vroeg stopte ik die lastige dingen dan ook maar zoveel als mogelijk weg. Moeder zorgde voor ons. Ze was vaak (over)bezorgd of alles wel goed met ons ging. Met alles dat ik in mijn macht had, probeerde ik haar zorgen te verlichten. Een kind is loyaal naar zijn ouders en wil het liefst dat alles goed gaat. Al jong voelde ik me zeer verantwoordelijk voor andermans geluk. En vergat te spelen.

Vermoeidheid

In mijn puberteit was Zorro er niet meer. Vriendjes namen zijn plek in. Ik voelde me geborgen en veilig. Maar ook nu vergat ik mezelf en was ik met ons en de ander bezig, maar niet met mezelf. Toen ik 15 was kreeg ik vermoeidheidsklachten. Mijn hoofd stond altijd ‘aan’ en ik voelde altijd een soort onrust. Mijn verlangen om het goed te hebben en te doen, zorgden ervoor dat ik altijd bezig was en mezelf een druk oplegde. Ik droeg altijd een onrust in me mee, ook al was er verder niets bijzonders. Het altijd aan staan maakte dat ik niet goed bij mezelf kon komen en kon genieten van het moment nu. Soms had ik bloedarmoede en soms niet, en toch was er die ellendige vermoeidheid. Er kwam geen oplossing dus negeerde ik mijn vermoeidheid en pakte de draad van het leven zo goed mogelijk op. Misschien herken je dit deel niet bij jezelf. Maar wel het vast en vol zitten in je hoofd, het altijd ‘aan staan’, altijd een bepaalde onrust, spanning en druk ervaren endaardoor niet echt kunnen genieten of ontspannen.

Het perfecte plaatje

Ik wilde altijd al jong trouwen en kinderen hebben. En zo geschiedde. Op mijn 24e was ik een prachtige bruid, bijna 26 verwelkomden we onze dochter om 2 jaar later ons gezin te vervolmaken met een zoon. Ik had alles gepland. Nee, geen verrassingen voor mij. Het perfecte plaatje, op de vermoeidheid na.

Verlangen om te leven

Als het goed ging met de ander was ik ook gelukkig. Totdat ik op mijn 37e ontzettend uitkeek naar een andere baan. Ik wilde meer uitgedaagd worden, mijn nieuwsgierigheid was te groot geworden om nog tevreden te zijn met mijn veilige, geregisseerde leven. Ik moest mijn gevoel gaan volgen, omdat ik de verbinding met mezelf kwijt was geraakt. Ik had ruimte, lucht en lichtheid nodig. Ik voelde ineens hoe knellend ik mijn leven vond, er was geen weg meer terug. Het verlangen om te leven kwam in golven binnen. Golven die me soms bijna verzwolgen. Maar jonge, wat leerde ik te voelen wat leven was, bij iedere golf die ik te boven kwam.

Mijn nieuwsgierigheid maakte als eerste dat ik ging leven. Ik was me aan het bevrijden van de patronen die ik zelf had aangebracht met al mijn goede bedoelingen.

Wat ik steeds meer leer is dat je niet weet wat morgen brengt maar ook niet of je het goed doet voor de ander. Je kunt wel voelen of het goed voor jou is! Daar comfortabel mee zijn geeft me een gevoel van vrijheid en ruimte. Alles is goed. En in het moment mag ik voelen wat een volgende stap is die klopt voor mij. Het leven laat zich niet regisseren. Ik weet het. Mijn sprookje liep namelijk niet af zoals ik het had gepland. Niemand plant nare ervaringen in. Maar het zijn wel de ervaringen die mij zoveel hebben geleerd over mezelf.

Ik heb leren meer te spelen, te zijn met wat er is, het onbekende in te stappen en het aan te gaan. Om in dat moment te ontdekken dat ik er nog steeds ben, dat ik het kan, dat ik kan vertrouwen en dat ik in het moment de juiste keus voor mezelf maak en er voor mezelf ben. Hoera ik leef!

Wil jij ook voluit leven?

Verlang jij ook ernaar om voluit te leven? Te voelen dat je heel goed keuzes kunt maken zonder dat alles uitgestippeld moet worden? Er zijn in het hier en nu? Zonder angst, druk, oordeel en stress. Maar met vertrouwen in jezelf, de verbinding voelen met jezelf en de ander, aanwezig zijn in het moment? Voel dat je leeft, JOUW LEVEN LEEFT, en ervaar rust. je hoofd leeg kunnen maken en beseffen dat het niet altijd draait om moeten maar ook om mogen. Ik ben graag jouw reisleider op weg naar de onbezorgde versie van jezelf!